تخمین تابش کل خورشیدی روزانه با استفاده از شبکه های عصبی مصنوعی و مقایسه آن با روش های تجربی در سه ایستگاه شیراز، کرج و رامسر

تابش خورشیدی رسیده به سطح زمین در برآورد تبخیر- تعرق گیاهان و مطالعات هیدرولوژی عامل بسیار مهمی می باشد. به منظور برآورد مقدار تابش کل خورشیدی روزانه بر یک سطح افقی، از شبکه های عصبی مصنوعی و هم چنین از پنج مدل تجربی شامل مدل های فائو (نشریه 56)، هارگریوز-سامانی، محمود-هابرد، باهل و آناندل استفاده شد. داده های مورد استفاده از سه ایستگاه هواشناسی کرج، شیراز و رامسر که براساس طبقه بندی اقلیمی دومارتن به ترتیب دارای اقلیم های خشک، نیمه خشک و بسیار مرطوب می باشند و مقدار تابش کل خورشیدی روزانه در این سه ایستگاه به صورت روزانه ثبت می شود در دوره آماری 1985 تا 1990 (6 سال) انتخاب شدند. دقت مدل های مذکور در هر یک از سه ایستگاه بررسی شدند. از بین تمام مدل های استفاده شده برای تخمین تابش کل خورشیدی روزانه، مدل شبکه عصبی مصنوعی با ورودی های ساعات آفتابی روزانه و حداکثر ساعات آفتابی روزانه در هر سه ایستگاه کرج، شیراز و رامسر به ترتیب با ریشه متوسط مجذور خطا برابر 08/2، 85/1 و 05/2 مگاژول بر مترمربع در روز بهترین مدل ها بودند. بعد از آن مدل فائو (نشریه 56) که تابش کل خورشیدی را براساس پارامتر ساعات آفتابی تخمین می زند، از بیشترین دقت برآورد برخوردار بود. در مقابل مدل های ذکر شده، مدل های‏‏ شبکه های عصبی مصنوعی با پارامترهای ورودی دمایی (دمای حداقل و حداکثر) و هم چنین مدل های هارگریوز- سامانی، آناندل و محمود-هابرد که مدل های‏‏ دمایی هستند، از دقت کمتری برخوردارند و جهت تخمین تابش کل خورشیدی به صورت روزانه مناسب نمی باشند